Kleurcodering

Kleurcodering is het systeem waarbij kleuren worden gebruikt om informatie te communiceren of te categoriseren. Het doel is snelle herkenning en minder fouten door visuele signalen die gestandaardiseerd zijn. De betekenis van kleuren varieert afhankelijk van de context, industrie en tijd.

In de techniek en elektrotechniek is kleurcodering wijdverbreid. Een bekend voorbeeld is de kleurcode op elektrische weerstanden, waarbij gekleurde ringen de waarde aanduiden; vaak bestaan er 4- of 5-bandcodes die significante cijfers, multiplier en toleranties aangeven. Ook in bedrading geven kleuren de functie van geleiders aan (bijvoorbeeld fase, nul en aarde). Internationale normen zoals IEC en nationale standaarden bepalen veel codes, hoewel regionale variaties kunnen bestaan.

Andere toepassingen omvatten piping en systemen in de bouw, waar kleuren aangeven welke vloeistof of wat voor soort leiding aanwezig is; in de gezondheidszorg en laboratoria worden kleuren gebruikt voor indelingen van materialen en veiligheidssymbolen. In kwaliteitscontrole en data-analyse dienen kleuren als middel om categorieën te onderscheiden of urgentie aan te geven, zoals groen voor normaal, geel voor waarschuwing en rood voor gevaar.

Voordelen zijn snelle herkenning en foutreductie, maar er zijn beperkingen. Kleurperceptie varieert tussen personen en kan beïnvloed worden door verlichting, leeftijd of vervaging. Daarom worden kleuren vaak ondersteund door tekstlabels of pictogrammen, en codes kunnen regionaal verschillen of evolueren bij internationale normen.