Muisvirussen

Muisvirussen zijn virussen die natuurlijke gastheren vinden in muizen en andere knaagdieren. Ze vormen een eclectische groep die meerdere virusfamilies omvat, zoals coronavirussen (bijvoorbeeld muishepatitisvirus), calicivirussen (murine norovirus), arenavirussen (lymfocytair choriomeningitisvirus, LCMV) en poxvirussen (ectromelia of muizenpokken). Sommige van deze virussen circuleren vooral in wilde populaties, andere komen vooral voor in laboratoriumkolonies.

Symptomen bij geïnfecteerde muizen variëren van asymptomatische dragerschappen tot acute ziekte met ademhalings-, gastro-intestinale of neurologische verschijnselen, afhankelijk van virussoort, stam en gastheerresponstypen. In onderzoekslaboratoria kunnen muisvirussen confounden veroorzaken bij biomedisch onderzoek door immuunresponsen of morbiditeit te beïnvloeden.

Sommige muisvirussen hebben zoönotisch potentieel; LCMV is een bekend voorbeeld dat mensen kan besmetten en bij zwangere vrouwen of immuungecompromitteerden ernstige ziekte kan veroorzaken. Andere virussen blijven grotendeels gastheerspecifiek, maar monitoring en risicobeoordeling blijven belangrijk.

Preventie en beheersing berusten op goede bioveiligheid: hygiëne, quarantaine en testprogramma’s in dierfaciliteiten, vaccinatie waar beschikbaar en bestrijding van wilde knaagdierpopulaties in en rond menselijke bewoning. Surveillance, snelle diagnostiek en deskundig dierenartsadvies zijn essentieel om uitbraken te verminderen en de volksgezondheid te beschermen.