Minimumkaspositie

Minimumkaspositie is de minimale hoeveelheid contant geld en liquide middelen die een organisatie aanhoudt om aan haar kortetermijnliquiteitsbehoeften te kunnen voldoen. Hiermee wordt beoogd operationele continuïteit te waarborgen en betalingsverplichtingen zoals lonen, leveranciers en onverwachte uitgaven te kunnen dekken zonder afhankelijk te zijn van last-minute financiering.

De bepaling van de minimumkaspositie gebeurt meestal op basis van een kasstroomprognose. Belangrijke factoren zijn de timing van inkomsten en uitgaven, seizoenspatronen, en de beschikbaarheid van kredietlijnen. Methodes zijn onder meer een vast bedrag, een percentage van de forecasted uitgaven, of een bedrag dat een bepaald aantal dagen operationele kosten dekt. Soms wordt een basisminimum aangevuld met extra buffers bij onzekerheid of beperkte toegang tot externe financiering.

Implementatie en beheer vinden vaak plaats binnen treasury of cash management. Contanten worden aangehouden op operationele rekeningen en eventueel aangevuld met korte termijn beleggingen die snel liquideerbaar zijn. Monitoring gebeurt met liquidity metrics zoals days cash on hand (DCOH), current ratio en quick ratio. Gebruik van cash pooling en korte termijn instruments kan helpen de buffer laag te houden terwijl beschikbaar blijft wat nodig is.

Risico’s en afwegingen omvatten onder meer dat een hoge minimumkaspositie het rendement verlaagt, terwijl te weinig kaspositie het risico op liquiditeitsproblemen verhoogt. Kosten, renteontwikkelingen, en reglementaire vereisten spelen mee in de keuzes. De minimumkaspositie maakt onderdeel uit van breder liquidity risk management en werkkapitaalbeheer, en wordt doorgaans vastgelegd in een treasurybeleid goedgekeurd door het bestuur.