Maligniteitsbevorderde

Maligniteitsbevorderde is een bijvoeglijk naamwoord uit de biomedische literatuur dat wordt gebruikt om factoren, processen of entiteiten aan te duiden die de ontwikkeling, groei of agressiviteit van een kwaadaardige tumor bevorderen. De term functioneert als descriptor en is geen formele diagnostische categorie op zich; het geeft aan dat een bepaald kenmerk bijdraagt aan maligniteit in plaats van aan een benign fenotype.

In de praktijk kan maligniteitsbevorderde verwijzen naar verschillende soorten factoren. Dit omvat genetische veranderingen zoals activerende oncogenen of verlies van tumoronderdrukkende genen, evenals epigenetische modificaties die de expressie van sleutelgenen veranderen. Ook signaleringsroutes binnen de cel, zoals paden die celgroei en overleving aansturen, kunnen maligniteitsbevorderend zijn. Daarnaast spelen de tumormicro-omgeving en cellen daarin een rol, bijvoorbeeld door aanwezigheid van kankergerelateerde fibroblasten, immuunregulatie, angiogenese en remodelering van het extracellulaire matrix. Chronische ontsteking, inflammatoire mediatoren en genomische instabiliteit kunnen eveneens bijdragen aan maligniteitsbevordering. Ten slotte zijn processen die betrokken zijn bij migratie en invasie, zoals epithelial-to-mesenchymal transition (EMT), en mechanismen van immunologische evasie vaak gemarkeerd als maligniteitsbevorderde kenmerken.

Het begrip komt voor in onderzoeks- en klinische context, bijvoorbeeld in documenten die de evolutie van tumoren beschrijven of die de impact van bepaalde behandelingen op agressieve eigenschappen evalueren. De term benadrukt een causaal of corrélatief verband met maligniteit, zonder te bevestigen dat alles wat als maligniteitsbevorderd wordt beschreven daadwerkelijk leidt tot klinische maligniteit in elk individu.