Leebreboundhardheid
Leebreboundhardheid, ook wel Leeb-hardheid genoemd, is een niet-destructieve methode om de hardheid van metalen te bepalen met een Leeb-reboundtest. Een draagbaar Leeb-tester brengt een korte, gecontroleerde slag op het oppervlak aan en meet de snelheid waarmee de slag terugkaatst. De verhouding tussen de slag- en terugslagvelocity wordt omgezet in een Leeb-hardheidswaarde (HL) op een of meer schalen, afhankelijk van het materiaal (bijv. HL, HLD, HLR).
Het meetprincipe berust op een gestandaardiseerde slag en een nauwkeurige meting van vraagsnelheden. Na kalibratie met
Voordelen zijn onder meer snelheid, niet-destructief karakter, en toepasbaarheid op grote onderdelen of oppervlakken die niet
Toepassingen omvatten kwaliteitscontrole, in situ inspectie bij bouw en onderhoud van metalen constructies, en metingen aan