Krasmetingen

Krasmetingen zijn metingen die worden gebruikt om de aanwezigheid en eigenschappen van krassen op een oppervlak te kwantificeren. Ze worden toegepast om krasbestendigheid en slijtage-draagvermogen van materialen en coatings te beoordelen.

Werkwijze: Een krastester brengt een stijve, scherp gevormde stylus in contact met het oppervlak en laat deze een kras over het oppervlak volgen onder een gecontroleerde belasting. Bij progressieve kras tests wordt de belasting geleidelijk verhoogd terwijl de kras wordt voortbewogen; bij constante belasting blijft de belasting gelijk gedurende de traject.

Belangrijke parameters: Een cruciale uitkomst is de kritische belasting (Lc) waarbij beschadiging zoals delaminatie of scheuren optreedt. Ook krasdiepte, kraslengte en het optreden van slijtagepatronen worden geanalyseerd. De geometrie van de stylus (conisch, V-vormig, of andere vorm) bepaalt de contactdruk. Meeteenheden zijn onder andere Newton (N) voor belasting, millimeter voor kraslengte en micrometer voor krasdiepte.

Meetmethoden en analyse: Na de test worden de kraslijnen geanalyseerd met optische microscopie, profilometrie of scanning electron microscopy (SEM) om beschadiging en hechting te beoordelen. Soms wordt ook acoustische emissie gebruikt om afwijkingen tijdens de test te detecteren.

Toepassingen en normen: Krasmetingen worden toegepast in coatings, polymeren, glas en metalen om krasbestendigheid te vergelijken, kwaliteitscontrole uit te voeren en materiaalonderzoek te ondersteunen. Internationale normen (ISO en ASTM) beschrijven procedures voor scratch-testing, waaronder progressieve en constante belasting, en de interpretatie van resultaten.

Beperkingen: Resultaten kunnen beïnvloed worden door oppervlakteRauheid, vocht- en temperatuurcondities, substraatadhesie en voorbereiding. Interpretatie vereist kennis van het testkader en kan tussen systemen variëren.