Klepvervanging

Klepvervanging is een chirurgische ingreep waarbij een beschadigde of slecht functionerende hartklep wordt vervangen door een kunstklep (mechanische prothese) of een bioprosthesis (klep uit dierlijk of menselijk weefsel). De ingreep wordt toegepast bij ernstige klepstenose of klepreflux die klachten veroorzaakt, zoals kortademigheid, vermoeidheid of tekenen van hartfalen, en wanneer medicatie of klepprothese-reparatie onvoldoende effectief zijn.

De belangrijkste typen zijn aortaklepvervanging (AVR) en mitralisklepvervanging (MVR). Ook kleppvervanging van de rechterhartkleppen (tricuspid) of, minder vaak, de pulmonalis klep komt voor. Bij oudere of hoog risico patiënten wordt steeds vaker transcatheter klepvervanging toegepast, zoals transcatheter aortaklepvervanging (TAVR/TAVI). Transcatheter opties bestaan ook voor mitralis- en tricuspidaleklepvervanging, maar zijn minder wijdverbreid.

Prothetische kleppen kunnen mechanisch of biologisch zijn. Mechanische kleppen gaan lang mee maar vereisen doorgaande antistolling (bijv. bloedverdunners) vanwege het risico op trombose. Biologische kleppen hebben geen langdurige antistollingsbehandeling nodig maar verslijten minder lang en kunnen na verloop van tijd degenereren, wat mogelijk een heroperatie vereist. De keuze hangt af van factoren zoals leeftijd, bloedingsrisico en andere medische condities.

Uitkomst en nazorg: de meeste patiënten herstellen goed na klepvervanging en ervaren verichting van symptomen. Complicaties zijn onder meer bloedingen, infectie, beroerte, trombose en endocarditis van de prothese. Regelmatige follow-up met echocardiografie is nodig om de werking van de klep te controleren en anticoagulatie-indicatie zo nodig aan te passen.