klepprothesereparatie

Klepprothesereparatie is een medische ingreep gericht op het herstellen of verbeteren van de functie van een eerder geïmplanteerde hartklepprothese. Het doel is om disfunctie van de prothese te corrigeren, zodat de klepfunctie weer adequaat is en de bloedstroom door het hart beter verloopt.

Indicaties zijn onder meer prothese-dysfunctie door stenose of regurgitatie, paravalvulaire lekkage door suture dehiscence, endocarditis van de prothese of slijtage. Soms is reparatie mogelijk door reconstructie van de annulus, patchwerk of herpositionering van onderdelen; in veel gevallen is vervanging van de prothese noodzakelijk.

De ingreep gebeurt meestal via open hartoperatie met cardioplegie en revisie van de prothese, maar in geselecteerde gevallen kunnen percutane technieken worden toegepast, zoals transcatheter valve-in-valve of sluiting van paravalvulaire lekken.

Uitkomsten en risico's: revisies van klepprothesen zijn technisch uitdagender dan primaire klepoperaties en dragen een hoger risico op overlijden, bloeding, ritmestoornissen en infectie. De langetermijnuitkomsten hangen af van de oorzaak van de disfunctie, de prothese en de algemene conditie van de patiënt; toekomstig onderhoud of herinterventies blijven mogelijk.

Alternatieven en geschiedenis: naast chirurgische reparatie kunnen medische behandelingen (bv. antistolling voor mechanische valves) of percutane vervangingsopties (valve-in-valve procedures) overwogen worden. Het concept van klepprothesereparatie is ontstaan met de ontwikkeling van hartklepprothesen en evolueerde met technieken voor revisie en transcatheter benaderingen.