Kleinebijetenbacteriële

Kleinebijetenbacteriële is geen gangbaar medische term en verschijnt niet als vaste entiteit in standaard medische naslagwerken. Het lijkt een samengestelde term in het Nederlands die afhankelijk van de context een verwijzing kan zijn naar bacteriën die betrokken zijn bij kleine beetwonden, of mogelijk een foutieve of regionale benaming. In veel gevallen zal de term daarom nader onderzocht moeten worden om de exacte betekenis vast te stellen.

In de geneeskunde worden bijtwondeninfecties doorgaans veroorzaakt door een variëteit aan bacteriën, waarvan de samenstelling afhangt van het type beet. Bij milde huidletsels komen vaak huidflora zoals Staphylococcus aureus en streptokokken voor. Bij dierbeten komen orale flora van het dier (zoals Pasteurella multocida) en andere bacteriën aan het oppervlak van de wond. Bij menselijke beten kunnen ook Eikenella corrodens en verschillende anaerobe bacteriën betrokken zijn. De bacteriële flora kan variëren met het traject van de wond, de diepte van het letsel en de omgeving.

Symptomen van een geïnfecteerde bijtwond zijn roodheid, zwelling, warmte, pijn en soms purulente afscheiding. Systemische tekenen zoals koorts kunnen optreden, vooral bij diepe of hand- of voetbeten. Diagnostiek is meestal klinisch, eventueel aangevuld met wondkweek of beeldvorming bij vermoeden van diepe infectie of osteomyelitis.

Behandeling richt zich op wondreiniging en, afhankelijk van de ernst, antibiotische therapie en mogelijk chirurgische afname van necrose of drainage. Tetansusvaccinatie dient te worden nagekeken. Preventie omvat goede wondzorg en tijdige medische evaluatie bij tekenen van infectie. Een gespecialiseerde interpretatie van de term kleinerbijtenbacteriële kan per context verschillen; bij twijfel geldt consultatie van een medische bron.