Interfaceprotocollen
Interfaceprotocollen zijn verzamelingen regels en berichten die communicatie mogelijk maken tussen verschillende onderdelen van een systeem, zoals softwaremodules, hardwarecomponenten of netwerkeindpunten. Ze definiëren wat er wordt uitgewisseld, in welke volgorde, hoe data wordt gecodeerd en gevalideerd, en welke mechanismen voor foutafhandeling, authenticatie en versiebeheer gelden. Door duidelijke afspraken kunnen systemen van verschillende leveranciers interoperabel met elkaar samenwerken zonder afhankelijk te zijn van een specifieke implementatie.
Toepassingsgebied: interfaceprotocollen komen voor op hardware- en softwarelagen. Voor hardware zijn voorbeelden I2C, SPI en UART,
Ontwerp en afwegingen: bij de keuze van een interfaceprotocol spelen factoren als bandbreedte, latency, betrouwbaarheid, fouttolerantie,
Standaardisatie en beheer: veel interfaceprotocollen zijn gestandaardiseerd door organisaties zoals IEEE, IETF, ISO of IEC, wat
Samenvatting: interfaceprotocollen vormen de contracten die de communicatiegrenzen tussen componenten afbakenen en zorgen voor betrouwbare uitwisseling