IOLberekeningen

IOLberekeningen zijn berekeningen die artsen gebruiken om de benodigde kracht van een intra-oculaire lens (IOL) te bepalen die tijdens cataractchirurgie in het oog wordt geplaatst. Het doel is na de operatie zo min mogelijk refractieve afwijking te bereiken en zo goed mogelijk te zien zonder bril.

De berekening vereist input uit voorvoetmetingen van het oog. Belangrijke parameters zijn de axiale lengte (lengte van het oog), keratometrie (krul van het hoornvlies) en vaak de diepte van de voorste oogkamer. Daarnaast worden IOL-constants of een schatting van de verwachte positie van de IOL (ELP, effective lens position) gebruikt. Deze parameters worden ingevoerd in wiskundige formules die de benodigde sterkte (dioptrie) van de IOL berekenen.

Formules en methoden. Verschillende families van berekeningsformules bestaan, waaronder SRK I/II/III, Holladay 1/2, Haigis en Hoffer Q. Moderne en veelgebruikte formules zijn Barrett Universal II, Hill-RBF en andere generaties die beter presteren bij afwijkende ooglengten. De keuze van formule wordt meestal afgestemd op de lengtes van het oog en de beschikbaarheid van meetgegevens. Metingen worden doorgaans verricht met optische biometers zoals IOLMaster of Lenstar, vaak gekoppeld aan de berekeningssoftware.

Speciële gevallen. Bij ogen met vroegere refractie chirurgie of significante corneale aanpassingen vereisen IOL-berekeningen aangepaste benaderingen (bijv. Barrett True-K, Haigis-L, Shammas No-History) omdat de standaard keratometrie minder betrouwbaar is.

Nauwkeurigheid en beperkingen. De nauwkeurigheid hangt af van meetprecisie, juiste IOL-constanten en de verwachte positie van de IOL na implantatie. Typische fouten liggen in de orde van ±0,25 tot ±0,5 dioptrie. Preoperatieve planning en realistische verwachtingen zijn essentieel voor optimaal resultaat.