Hardwareadressen

Hardwareadressen, ook wel MAC-adressen genoemd (Media Access Control), zijn unieke identificatoren die aan netwerkinterfaces toegekend worden op fabrikantenniveau. Ze dienen als lokaal adres op de data-linklaag en worden doorgaans in de hardware van de kaart vastgelegd.

Een MAC-adres is meestal 48 bits lang (MAC-48), soms 64 bits (EUI-64). Het wordt weergegeven als twaalf hexadecimale tekens, gegroepeerd in zes velden van twee tekens, bijvoorbeeld 00:1A:2B:3C:4D:5E. De eerste 24 bits vormen de OUI (Organisatie-uniek identificatienummer), dat de fabrikant identificeert; de resterende bits identificeren het specifieke apparaat. Adressen kunnen wereldwijd uniek zijn of lokaal beheerd worden. In de eerste octet bepaalt het minst significante bit of het adres multicast (1) of unicast (0) is; het op één na minst significante bit geeft aan of het adres lokaal beheerd is (1) of wereldwijd uniek (0).

Toepassing en werking: MAC-adressen opereren op de data-linklaag (laag 2) van netwerken. Switches leren op welke poorten welke apparaten bereikbaar zijn aan de hand van hun MAC-adressen. Bij IPv4 wordt een IP-adres met ARP vertaald naar een MAC-adres; bij IPv6 gebeurt dit via Neighbor Discovery. Adressen kunnen automatisch toegewezen zijn door de hardware, maar een lokaal beheerd MAC-adres of statische toewijzing is ook mogelijk.

Privacy en beveiliging: MAC-adressen kunnen gespoofd worden; moderne besturingssystemen gebruiken soms willekeurige MAC-adressen (MAC-randomisatie) om tracking te voorkomen bij wifi-verbindingen. In sommige netwerken kan authenticatie afhankelijk zijn van MAC-adressen, wat beveiligingsrisico’s met zich meebrengt bij misbruik.