Groefstructuren

Groefstructuren zijn langgerekte inkepingen, kanalen of rillen die op een oppervlak of in een materiaal voorkomen. De term wordt in verschillende vakgebieden gebruikt, zoals mechanische technologie, materiaalkunde en microfabricatie, en verwijst naar regelmatige of onregelmatige patronen van groeven. Groeven kunnen verschillende profielen hebben, van rechte, V- of U-vormige tot afgeronde vormen, en variëren in diepte en breedte. Kenmerkende parameters zijn diepte, breedte, pitch en oriëntatie.

Doeleinden van groefstructuren zijn onder meer het verminderen van wrijving en slijtage door texturering, het opvangen of afvoeren van smeermiddelen, en het sturen van vloeistoftransport in microfluïdica. Daarnaast kunnen ze warmteoverdracht beïnvloeden en optische of akoestische eigenschappen veranderen door patroonvorming.

Fabricatie gebeurt met technieken zoals frezen, draaien, slijpen, lithografie, etsen, lasergraveren en embossing. De keuze hangt af van materiaal, gewenste precisie en toepassing.

Toepassingen zijn onder meer textuur van oppervlakken in afdichtingen, kanalen in koel- en verwarmingssystemen, microfluidische chips, en texturen ter verbetering van wrijving of lichtdiffusie.

In de praktijk komen groefstructuren voor in industriële contexten zoals afdichtingsvlakken, koel- en verwarmingskanalen, en tribologische teksten. De term kan ook op natuurlijke groeven slaan, maar in deze beschouwing ligt de focus op technische groefstructuren.