Fibrinedegradatieproducten

Fibrinedegradatieproducten zijn fragmenten die ontstaan wanneer fibrine en fibrinogeen worden afgebroken door het plasminensysteem tijdens fibrinolyse. Ze ontstaan vooral na eliminatie van een bloedstolsel en geven een signaal van verhoogde coagulatieve activiteit in combinatie met fibrinolytische activiteit. De term omvat verschillende fragmenten, waaronder substraten die vrijkomen uit zowel fibrine als fibrinogeen.

Fibrinedegradatieproducten worden vaak vergeleken met D-dimeer; D-dimeer is een specifieke soort degraderingsproduct die uit crosslinked fibrine ontstaat, terwijl FDP’s een bredere groep fragmenten omvat die ook uit fibrinogeen kunnen voortkomen. Om die reden kan een FDP-test meer uitgesproken informatie geven over algemene fibrinolytische activiteit, maar minder specifiek zijn voor een recente trombose in vergelijking met de D-dimer-test.

Klinisch wordt de uitslag van FDP-testen gebruikt bij de evaluatie van coagulopathieën zoals disseminated intravasale bloedstolling (DIC), tromboembolische aandoeningen, leverziekte en inflammatoire processen. FDP-waarden kunnen ook verhoogd zijn na traumata, operaties of zwangerschap. Desalniettemin zijn FDP’s vaak minder specifiek dan D-dimeer, en de arts zal de uitslag interpreteren in combinatie met klinische bevindingen en andere onderzoeken.

Metingen van FDP’s gebeuren doorgaans met immunoassays of latex-agglutinatie en worden uitgedrukt in een klinische eenheid (bijv. FDP’s-esterproxy). Interpretatie moet rekening houden met factoren zoals leeftijd, inflammatie en leverfunctie. De klinische betekenis kan per laboratorium variëren vanwege methodologische verschillen en referentiewaarden.