Emissie

Emissie is de vrijgave van stoffen, energie of straling in het milieu door een bron. Emissies kunnen plaatsvinden naar lucht, water of bodem en zijn een centraal onderwerp in milieu-, klimaat- en volksgezondheidbeleid. Ze worden gemeten en gereguleerd op lokaal, nationaal en internationaal niveau, met aandacht voor oorzaak, omvang en gevolg.

Emissies kunnen worden onderscheiden naar directe emissies van de bron zelf (zoals uit een fabriek of een voertuig) en indirecte emissies die voortkomen uit het verbruik van energie of grondstoffen. Daarnaast onderscheidt men vaak emissies van verschillende typen stoffen, zoals broeikasgassen, luchtverontreinigende stoffen of stralingsemissie, afhankelijk van de context en de regelgeving.

Metingen en rapportage: emissies worden vaak vastgelegd in inventarissen of emissiesystemen. Berekeningen maken gebruik van activiteitgegevens en emissiefactoren; de uitdrukking gebeurt vaak in massa per tijdseenheid (bijv. kg/jaar) of als CO2-equivalenten (CO2e) voor verschillende stoffen. In levenscyclusanalyses komen ook indirecte emissies aan bod over de hele productieketen.

Regelgeving en beleid: emissies worden gereguleerd via normen voor luchtkwaliteit, emissiereductie en plafond- of cap-regelingen. Voorbeelden zijn nationale regels en Europese instrumenten zoals emissiehandelssystemen en richtlijnen voor nationale emissieplafonds. Handhaving vindt plaats via vergunningen, controles en sancties.

Mitigatie en beleid: reductie van emissies gebeurt door efficiëntere processen, schonere technologieën, energiebesparing, overgang op schone energie en captatie en opslag van CO2. Economische instrumenten zoals koolstofbelastingen en emissiehandel stimuleren vermindering, terwijl nauwkeurige rapportage en transparantie cruciaal blijven voor effectiviteit.