EEGpatronen

EEGpatronen verwijzen naar de karakteristieke elektrische patronen die zichtbaar zijn op elektroencefalografie (EEG). Ze reflecteren de activiteit van de hersenschors en veranderen met ademhaling, alertheid, leeftijd en pathologie. Het herkennen van patronen ondersteunt diagnostiek, prognose en behandeling.

Patronen kunnen grofweg worden onderverdeeld in spontane achtergrondactiviteit en reacties op stimuli (evoked potentials). Spontane patronen omvatten normale ritmes zoals alfa-activiteit bij ontspannen waken met gesloten ogen en variaties tijdens slaap. Evoked potentials zijn tijdgebonden reacties op sensorische prikkels die functionele evaluatie mogelijk maken.

Frequentiebanden en kenmerkende patronen bij gezonde volwassenen omvatten delta (0,5–4 Hz) in diepe slaap; theta (4–8 Hz) bij verminderde alertheid; alpha (8–13 Hz) bij ontspanning met gesloten ogen; beta (13–30 Hz) bij activiteit en concentratie; gamma (>30 Hz) bij hogere cognitieve processen. Bij wakkere toestand kan desynchronisatie van alfa-ritmiek optreden bij stimulatie of beweging.

Pathologische patronen omvatten epileptiforme discharges zoals spikes en scherpe golven, vaak met spike-and-wave-complexes bij epilepsie. Andere verschijnselen zijn periodieke discharges en triphasische golven bij metabole of andere ernstige aandoeningen, en burst-suppressiepatronen bij coma of ernstig hersenletsel.

Interpretatie vereist deskundige beoordeling; artefacten door oogbewegingen, spieractiviteit en elektrische ruis kunnen patronen simuleren. Kwantitatieve EEG (qEEG) en topografische kaarten kunnen aanvullende informatie geven, maar diagnostiek blijft klinisch en neurofysiologisch beoordelen.

Toepassingen: diagnostiek van epilepsie en slaapstoornissen, bewaking van coma en hersenfunctie bij ernstig ziekten, en onderzoek naar hersenfuncties in klinische neurofysiologie. EEGpatronen vormen een kerncomponent van de neurofysiologische evaluatie.