Doorgiften

Doorgiften is een term uit het Nederlands recht die verwijst naar de overdracht van rechten, verplichtingen of activa van de ene naar de andere partij. Het woord wordt in verschillende contexten gebruikt en kan zowel een juridische als een praktische transitie omvatten. Doorgiften ontstaan vaak bij organisatorische veranderingen, contractuele herzieningen of bij de overgang van een activiteit van de ene rechtspersoon naar de andere.

In de context van contracten en ondernemingsrecht kan doorgifte betekenen dat rechten en/of verplichtingen uit een overeenkomst worden overgedragen aan een opvolgende partij. Dit kan gebeuren via een simpele assignment (overdracht van enkel rechten) of via een novatie (overdracht van rechten én verplichtingen met instemming van alle betrokken partijen en doorgaans een nieuw contract). De exacte vorm hangt af van de afspraken in de contracten en van de toepasselijke wetgeving.

Een belangrijke specifieke toepassing is de doorgifte van pensioenrechten. Doorgifte van pensioenen (pensioendoorgifte) houdt in dat opgebouwde rechten bij een afrondende stap in loondienst of overgang naar een andere pensioenregeling worden overgebracht, zodat de betrokkene zijn of haar vut- en pensioentermijn kan voortzetten onder dezelfde of vergelijkbare voorwaarden. Ook bij fusies, overnames of bedrijfssplitsingen komt doorgifte vaak voor.

Praktisch vereist doorgifte zorgvuldige documentatie, mogelijk toestemming van contractspartners, en kan fiscale of kostenrechtelijke consequenties hebben. Raadpleging van juridische en fiscale adviseurs is gebruikelijk bij het toewijzen van de juiste vorm en procedures.