doorgifte

Doorgifte is een juridisch en commercieel begrip dat verwijst naar de overdracht van rechten, verplichtingen of activa van de ene partij naar de andere. Dit kan plaatsvinden via instrumenten zoals cessie (assignment), novatie (overneming van verplichtingen namens de oorspronkelijke partij) of verkoop, en het komt voor in uiteenlopende situaties zoals financiën, contractrecht en bedrijfsreorganisaties.

Veelvoorkomende vormen zijn onder andere: cessie van vorderingen (het recht op betaling wordt overgedragen aan een derde partij zoals een bank); overdracht van contractuele verplichtingen door novatie; overdracht van eigendom van roerende goederen of onroerend goed; doorgifte van licenties, intellectuele eigendomsrechten of databronnen; en de doorgifte van een onderneming bij een fusie, overname of outsourcing.

Procedureel vereist doorgifte doorgaans een schriftelijke overeenkomst en, afhankelijk van de context, toestemming van contractpartijen of partijen die bij de overdracht betrokken zijn. Voor gereguleerde of registerbare activa kan ook notariële akte of registratie vereist zijn, en bij sommige doorgiften kan fiscale behandeling wijzigen (bijv. btw of inkomstenbelasting).

Juridisch gezien treden de begunstigde rechten en plichten in werking vanaf de afgesproken datum. De oorspronkelijke partij kan aansprakelijk blijven, tenzij een novatie of expliciete bevrijding is overeengekomen. Belangrijke aandachtspunten zijn due diligence, de continuïteit van contracten, aansprakelijkheidsverdeling en het tijdig informeren van derden.

Doorgifte is een vaak toegepast instrument in financiering, handel en bedrijfsvoering en vereist zorgvuldige afstemming in contracten en regelgeving.