pensioenregeling

Een pensioenregeling is een systeem dat ervoor zorgt dat werknemers na hun pensionering een inkomen ontvangen, naast de ouderdomsvoorziening van de overheid (AOW). De regeling kan verplicht of vrijwillig zijn en wordt meestal opgezet door werkgevers, cao-partijen of verzekeraars. Doel is financiële zekerheid gedurende de latere jaren en, vaak, een nabestaanden- en/of arbeidsongeschiktheidsvoorziening.

Opbouw en uitkeren: Premies worden doorgaans via het loon ingehouden en door de werkgever betaald. Het geld wordt belegd of gereserveerd in een pensioenfonds of bij een verzekeraar. Met de opbouw van pensioenrechten ontstaat een aanspraak op periodieke uitkeringen vanaf de pensioendatum. Soms ontvangen deelnemers ook nabestaandenpensioen en bij arbeidsongeschiktheid een extra uitkering. Een veelvoorkomende onderscheid in opbouw is tussen middelloon en eindloon: bij middelloon hangt het pensioen af van het gemiddelde verdiende loon, bij eindloon van het laatste salaris. Ook kan een kapitaaldekkingsstelsel worden toegepast, waarbij een pensioenkapitaal wordt opgebouwd en vervolgens periodiek wordt uitgekeerd.

Types en inrichting: Collectieve pensioenregelingen komen vaak via een pensioenfonds of verzekeraar; daarnaast bestaan individuele pensioenregelingen. In Nederland vormen deze regelingen de tweede pijler van het pensioenstelsel, naast de eerste pijler (AOW) en de derde pijler, bestaande uit particuliere lijfrentes en individuele spaarproducten.

Regelgeving en toezicht: De Pensioenwet regelt het toezicht en de werking van pensioenfondsen en -verzekeraars. Belangrijke begrippen zijn de pensioendatum, pensioenkapitaal, dekkingsgraad en indexering, die de hoogte en zekerheid van uitkeringen bepalen. Een pensioenregeling biedt zekerheid, maar is ook afhankelijk van economische omstandigheden en beleggingsresultaten, met beperkte flexibiliteit in veel regelingen.