CITESvoorschriften

CITESvoorschriften verwijzen naar de regels die voortvloeien uit CITES, het in 1973 gesloten verdrag, bedoeld om de internationale handel in wilde fauna en flora duurzaam te beheren en uitroeiing te voorkomen. De afspraken zijn wereldwijd van kracht via lidstaten die bevoegdheden toewijzen aan nationale autoriteiten. CITES hanteert drie bijlagen waarin soorten en hun risiconiveau worden gecategoriseerd.

Bijlage I omvat soorten die wereldwijd als ernstig bedreigd worden beschouwd. Voor deze soorten is commerciële handel verboden; uitzonderingen bestaan alleen onder strikte voorwaarden en met toestemming van beide betrokken landen. Bijlage II omvat soorten die nog niet zo ernstig bedreigd zijn, maar waarvan de handel schadelijk kan worden; handel is toegestaan onder strikte controle en doorgaans met exportvergunningen. Bijlage III bestaat uit soorten die door een specifieke lidstaat zijn opgenomen om de handel te regelen; internationale handel vereist toestemming van dat land.

Om te handelen met CITES-geselecteerde soorten zijn vergunningen en documentatie vereist. De bevoegde nationale autoriteit geeft exportvergunningen, importvergunningen en indien van toepassing re-exportvergunningen af, vergezeld van CITES-certificaten; de documenten vermelden onder andere de wetenschappelijke naam, het soort specimen en de bestemming. Handelaars en transporteurs moeten controleren of het soort onder de juiste bijlage valt en of de vereiste vergunningen beschikbaar zijn.

CITESvoorschriften gelden vooral voor grensoverschrijdende handel in levende dieren, dierlijke en plantaardige producten en andere onderdelen zoals tanden, huiden of zaden. Niet alle soorten vallen onder CITES; nationale wetten blijven van kracht en sommige landen hebben aanvullende regels. Handhaving kan leiden tot sancties bij overtredingen, inclusief confiscatie, boetes en strafrechtelijke sancties.