Borstklierweefsel

Borstklierweefsel is het klierweefsel van de borst dat melk kan produceren en uitscheiden. Het bestaat uit melkklieren en melkkanaaltjes, ondersteund door bindweefsel en vetweefsel. De verdeling en hoeveelheid glandulair weefsel variëren tussen vrouwen, met veranderingen door leeftijd, zwangerschap en hormonale status.

De functionele eenheid is de terminale ductale-lobulaire eenheid (TDLE). Lobuli bevatten alveolen die melk produceren; vanuit de alveolen voeren melkkanaaltjes melk af naar grotere melkkanalen (lactiferous ducts) die uitmonden in de tepel. Het klierweefsel wordt omgeven door stroma van fibrous bindweefsel en vet.

Hormonale regulatie: oestrogeen stimuleert de groei van ductale structuren; progesteron bevordert lobulaire ontwikkeling; prolactine stimuleert de melkproductie na de bevalling; oxytocine zorgt voor melkafgifte bij de zuigreflex. Na lactatie krimpt glandulair weefsel (involutie) en neemt vetweefsel relatief toe; bij postmenopauze vermindert glandulair weefsel verder.

Klinisch belang: borstklierweefsel vertoont variatie in dichtheid, wat beeldvorming kan bemoeilijken. Borstkanker ontstaat doorgaans uit ductaal of lobulair epitheel; goedaardige aandoeningen zoals fibrocystische veranderingen en mastitis komen veel voor. Gynecomastia bij mannen is een vergrote borstklier. Diagnostiek omvat beeldvorming (mammografie, echografie) en, bij verdenking, histologisch onderzoek.