Beveiligingsgaranties

Beveiligingsgaranties zijn afspraken waarin een partij belooft bepaalde beveiligingsmaatregelen en controleprocessen te handhaven om informatie en systemen te beschermen. Ze komen veel voor in contracten tussen afnemers en leveranciers, zoals service level agreements (SLA’s) en data processing agreements (DPA’s), maar kunnen ook voortvloeien uit wettelijke vereisten. Doel is om vertrouwen te bieden dat risico’s op verlies, diefstal of onrechtmatige toegang beperkt worden.

Wat vaak wordt gegarandeerd, omvat normen en controles die bijdragen aan vertrouwelijkheid, integriteit en beschikbaarheid van gegevens (de CIA-driehoek). Dit kan onder meer bestaan uit toegangsbeheer en sterke authentificatie, versleuteling in rust en tijdens transport, tijdige patching en kwetsbaarheidsbeheer, logging en monitoring, incidentrespons en melding, back-ups en herstel, en regelmatige audits of certificeringen.

Meet- en handhavingskaders zijn cruciaal. Garanties worden meestal gekoppeld aan meetbare doelstellingen (SLA- en SLO-voorwaarden), auditrechten, periodieke rapportages en, bij ontbreken van naleving, sancties of servicecredits. Ook kan aansprakelijkheid beperkt zijn en kunnen bepaalde risico’s worden uitgesloten (bijv. subprocessor risico’s of force majeure).

Beperkingen en risico’s bestaan wel: beveiligingsgaranties veronderstellen vaak ‘redelijker inspanningen’ en zijn afhankelijk van de inzet van zowel leverancier als klant, inclusief derde partijen. Juridische afdwingbaarheid varieert per rechtsgebied en sector.

Gevallen en standaarden zoals ISO 27001, SOC 2, en relevante privacyregelgeving spelen vaak een rol bij het opstellen en toetsen van beveiligingsgaranties. Praktisch advies is om garanties concreet, meetbaar en auditable te formuleren en tijdig te herzien na wijzigingen in systemen of regelgeving.