Besturingssysteeminterfaces

Besturingssysteeminterfaces zijn de raakvlakken tussen software en het besturingssysteem. Ze bepalen hoe programma’s diensten van het OS aanvragen en hoe gebruikers met het systeem interageren. In brede zin omvatten ze zowel gebruikersinterfaces als kernel- en programmeerinterfaces die applicaties toegang geven tot bronnen zoals bestanden, processen en apparaten.

Onder de gebruikersinterfaces vallen commandoregelomgevingen, zoals shells in Unix-achtige systemen en PowerShell in Windows, evenals grafische gebruikersomgevingen met vensters en muisbediening. Deze interfaces bepalen de belevingsduur en de efficiëntie van interactie met de computer.

De kernel biedt een set interfaces die programma’s in staat stelt basisdiensten te gebruiken via systeemaanroepen en kernel-API’s. Deze Application Binary Interface (ABI) regelt hoe software bronnen aanroept, zoals bestanden, geheugen, processen en interprocess communicatie.

Application programming interfaces (API’s) bouwen hierop voort door bibliotheken en standaarden te leveren die OS-functies toegankelijk maken. Voor Unix-achtige systemen is POSIX belangrijk, voor Windows is de Windows API dominant. MacOS gebruikt daarnaast Cocoa en andere frameworks.

Verder omvatten OS-interfaces voorzieningen voor bestanden, apparaten en netwerken. Apparaatdrivers koppelen hardware aan het OS, terwijl bestands- en netwerkinterfaces abstraheren hoe programma’s bronnen benaderen en met andere systemen communiceren.

De invulling verschilt per platform. Unix-achtige systemen hechten waarde aan compatibiliteit met POSIX en modulariteit, Windows aan een uitgebreid API-ecosysteem en GUI-integratie, terwijl mobiele OS’en de interfaces ontwikkelen rond sandboxing, energiebeheer en touch-gebruik.

De ontwerpkeuze van OS-interfaces beïnvloedt portabiliteit, veiligheid, prestaties en gebruikerservaring. Stabiliteit van API’s bevordert onderhoud en compatibiliteit tussen software en hardware.