Bcelreceptoren

B-celreceptoren (BCR) zijn membraangebonden immunoglobulinen die functioneren als antigenreceptoren op B-lymfocyten. Ze bepalen de specificiteit van de B-celrespons en spelen een cruciale rol bij activatie, proliferatie en de differentiatie tot plasmacellen en geheugen B-cellen.

Een BCR-complex bestaat uit een membraangebonden immunoglobuline (meestal IgM of IgD bij naïeve B-cellen) gekoppeld aan de signaaltransductie-eiwitten Igα en Igβ (CD79a/b). Dit complex levert de signaaltransductie die nodig is voor B-celresponsen.

Antigeenherkenning gebeurt via de variabele regio's van de zware en lichte keten. Bij multivalente antigeenen treedt receptor-crosslinking op, wat de initiële signalering activeert en de endocytose van het antigeen bevordert voor presentatie aan CD4+ T-cellen via MHC-klasse II.

Intracellulaire signaaltransductie omvat Syk- en Src-familie kinases, BLNK, Btk en PLCγ2, gevolgd door calciumtoename en activatie van NF-κB, NFAT en AP-1. Dit leidt tot B-celproliferatie, differentiatie en productie van antilichamen. Na activatie kunnen B-cellen plasmacellen vormen die antistoffen secreteren en geheugen B-cellen die langer bestaan voor snellere respons.

Tijdens de ontwikkeling ondergaan B-cellen in het beenmerg VDJ-recombinatie voor zware en lichte ketens, waardoor een repertoire ontstaat. Na activatie ondergaan B-cellen somatische hypermutatie en class switch recombination in germinale centra, wat de affiniteit en isotype van de antistoffen bepaalt.

BCR-activiteit koppelt antigeenherkenning aan de adaptieve immuunrespons en vormt een doelwit in therapieën voor B-ziekten; dysregulatie kan autoimmuniteit of B-celtumoren veroorzaken.