Antistofniveaus

Antistofniveaus is een term uit de immunologie die verwijst naar de concentratie van specifieke antilichamen in het bloed. Ze geven een beeld van de humorale immuunrespons tegen een pathogeen, vaccin of ander antigeen. Meestal wordt onderscheid gemaakt tussen verschillende antistoffenklassen, zoals IgM, IgG en IgA, en per antigeen gemeten.

Hoe antistofniveaus worden gemeten, gebeurt via serologische tests zoals ELISA (enzyme-linked immunosorbent assay), chemiluminescente immunoassays en diverse bypass- of neutralisatiesassays. Uitkomsten kunnen worden uitgedrukt als titers—de omgekeerde waarde van de hoogste verdunning die nog een positief signaal oplevert—or als absolute concentraties (bijvoorbeeld units per milliliter). Resultaten zijn vaak afhankelijk van het gebruikte antigeen en de assay, waardoor standaardisatie en comparabiliteit tussen laboratoria beperkt kunnen zijn.

Interpretatie van antistofniveaus hangt af van de context. Detectabele niveaus duiden meestal op eerdere blootstelling of vaccinatie. Hoge of langdurige niveaus kunnen wijzen op een voortdurende humorale respons, terwijl dalende niveaus kunnen wijzen op tijd sinds blootstelling of verzwakte immuniteit. De beschermende betekenis is niet uniform en varieert per ziekte; neutraliserende antibody-activiteit kan relevant zijn, maar geheugen B-cellen en cellulaire immuniteit dragen ook bij aan bescherming.

Toepassingen vinden plaats in de kliniek en onderzoekscontext: evaluatie van vaccinresponsen, diagnose of monitoring van infecties, screening op immunodeficiënties en ondersteuning van seroprevalentiestudies in populaties. Beperkingen omvatten assay-variatie, individuele biologische variatie, leeftijd en immunosuppressieve behandelingen. Interpretatie vereist altijd klinische context en aanvullende immuunparameters.