Afstemmingstekorten

Afstemmingstekorten is een term uit de publieke administratie en beleidsstudies die verwijst naar tekortkomingen in de afstemming tussen beleid en uitvoering of tussen verschillende actoren in het beleidstelsel. Het beschrijft situaties waarin doelstellingen, taken en tijdlijnen niet goed op elkaar zijn afgestemd, waardoor uitvoering stroef verloopt en de beoogde resultaten minder effectief of eerlijk zijn.

De problematiek heeft zowel verticale als horizontale dimensies. Verticale afstemming betreft de relatie tussen national, regionale en lokale overheden, terwijl horizontale afstemming draait om afstemming tussen ministeries, agen­cies en maatschappelijke partijen. Oorzaken zijn onder meer een onduidelijke verdeling van verantwoordelijkheden, gefragmenteerde informatiestromen, uiteenlopende plannings- en financieringscycli, en beperkte betrokkenheid van partners en burgers bij het ontwerpen en uitvoeren van beleid.

Gevolgen van afstemmingstekorten zijn onder andere vertragingen in dienstverlening, duplicatie van werk en administratieve lasten, mismatches tussen behoeften en aanbod, en, in sommige gevallen, ongelijke uitkomsten voor burgers of bedrijven. Afstemming speelt een rol in verschillende beleidsterreinen, zoals sociale zorg, woning en huisvesting, arbeidsmarkt, onderwijs en migratie/asiel, waar meerdere organisaties en instrumenten betrokken zijn.

Aanpakken van afstemmingstekorten richt zich op versterking van governance en besluitvormingsprocessen. Voorbeelden zijn het opstellen van gezamenlijke afstemmingsafspraken, integrale programma's, het verbeteren van informatievoorziening en data-uitwisseling, het vormen van cross-sectorale teams, en het gebruik van gezamenlijke evaluatie- en prestatie-indicatoren. Het doel is efficiëntere dienstverlening en betere beleidsuitkomsten.