Adhieren

Adhieren is het proces waarbij twee oppervlakken of materialen met elkaar verbonden raken doordat ze aan elkaar vast blijven zitten. Het kan gaan om fysische hechting tussen substraat en lijm, om chemische binding tussen materialen of om diffusie van moleculen die een verbinding mogelijk maakt. In het Nederlands kan adhieren ook figuurlijk betekenen dat men zich aan regels of afspraken houdt.

Adhesie ontstaat via meerdere mechanismen: chemische binding (bijv. covalent of ionisch), van der Waals-krachten en mechanische verankering, aangevuld met natting van het oppervlak. De sterkte van een adhesie hangt af van oppervlaktekwaliteit, vuil, vocht en chemische compatibiliteit. Lijmstoffen variëren van watergebaseerde systemen tot solventgebaseerde en chemisch uithardende systemen zoals epoxy, polyurethaan, siliconen en cyanoacrylaten. In de geneeskunde en tandheelkunde worden speciale medische lijmen en bonding agents gebruikt als alternatief of aanvulling op hechtingen; ook fibrine-sealants komen voor.

Toepassingen van adhesie zijn onder meer cruciaal in bouw en industrie (hout, metaal, kunststof), verpakkingen en elektronica. In de zorg wordt adhérence gebruikt via medische lijmen en weefsel-klevende materialen. Bioadhesie bestudeert hoe cellen en weefsels aan elkaar of aan moleculaire substraten hechten, wat belangrijk is voor ontwikkeling, weefseltechnologie en regeneratie. Biologische adhesie vereist vaak specifieke moleculaire verbindingen en biocompatibiliteit, met aandacht voor veiligheid en weefselreacties.

Factoren zoals oppervlaktekwaliteit (reiniging en ruwe-heid), oppervlakte-energie, temperatuur, vochtigheid en de belasting op de verbinding beïnvloeden de sterkte en duurzaamheid van adhesies.