wondgrootte

Wondgrootte is een medische term die de omvang van een wond beschrijft. Meestal wordt de grootte uitgedrukt als lengte en breedte, gemeten langs de langste as, met eenheden in centimeters, en als oppervlakte in cm². In sommige gevallen kan ook de diepte worden genoemd, vooral bij diepe wonden, maar de oppervlakte is doorgaans de belangrijkste maat. Wondgrootte kan ook worden uitgedrukt als diameter of als combinatie van verschillende afmetingen.

Metingen van wondgrootte dienen om genezing te volgen, de effectiviteit van behandelingen te evalueren en documentatie te standaardiseren. Een afname van de oppervlakte over tijd duidt meestal op voortgang; een toename of stagnatie kan wijzen op complicaties of de noodzaak van aanpassing van de zorg. Rekening houden met de startgrootte maakt het mogelijk om procentueel herstel te berekenen.

Praktische meetmethoden omvatten lineaire metingen (lengte en breedte) en de berekening van oppervlakte als lengte maal breedte. Geavanceerdere methoden omvatten planimetrie met transparante folie of digitale analyse van foto’s, waarbij een schaal wordt gebruikt voor nauwkeurige afmetingen. Soms wordt de klokmeting gehanteerd om de positie van de wondranden te registreren (bijv. metingen richting 3, 6, 9 en 12 uur).

Verschillende factoren beïnvloeden de wondgrootte, waaronder het type en de locatie van de wond, vochtbalans, infectie, necrose, oedeem en mechanische belasting. Wondgrootte is een dynamische maat die verandert naarmate genezing vordert en de zorg wordt aangepast.