wezenpensioen

Wezenpensioen is een vorm van nabestaandenpensioen bedoeld voor minderjarige kinderen van een overleden ouder die deelnemer was aan een pensioenregeling. De uitkering is bedoeld om het financiële nadeel van het wegvallen van het inkomen van de ouder te verzachten. De hoogte en duur van het wezenpensioen hangen af van de betreffende regeling of wetgeving en kunnen per instelling verschillen, bijvoorbeeld tussen een werkgever, een pensioenfonds of een verzekeraar.

Wie recht heeft op wezenpensioen verschilt per regeling, maar doorgaans geldt dat het kind een afstammeling of erkend adoptiekind van de overleden ouder is. De uitkering eindigt meestal bij het bereiken van een bepaalde leeftijd, vaak 18 jaar, maar kan verlengd worden tot 21 of 27 jaar als het kind nog in opleiding is of een handicap heeft. Sommige regelingen bieden onder bepaalde voorwaarden voortzetting bij ziekte of andere bijzondere omstandigheden.

De hoogte van het wezenpensioen varieert doorgaans met een percentage van het recht op nabestaandenpensioen of van het pensioen dat de overleden ouder had opgebouwd. In veel regelingen wordt een vast bedrag toegepast of een combinatie van een vast bedrag met een toeslag, afgestemd op de gezinssamenstelling en de kosten van levensonderhoud.

Om wezenpensioen aan te vragen, neemt men contact op met de uitvoerder van de regeling (werkgever, pensioenfonds of verzekeraar). Dergelijke aanvragen vereisen meestal documenten zoals een overlijdensakte, bewijs van relatie tot de overleden ouder en, indien van toepassing, gegevens over onderwijs. De uitvoerder informeert over recht, hoogte, duur en eventuele aansluitingen met andere voorzieningen.