weerstonden

Weerstonden is de verleden tijd van het Nederlandse werkwoord weerstaan, dat betekenen ‘tegenstand bieden tegen’, ‘het hoofd boven water houden tegen een kracht of verleiding’. Het geeft aan dat een activiteit, belegging, weerslag of verleiding succesvol is overwonnen.

Het woord bestaat uit weer- (tegen) en staan (in stand houden). Het heeft een lange geschiedenis in de Nederlandse taal en verschijnt zowel in literaire als in historische teksten. In moderne taal wordt de voltooide tijd vaak gevormd met hebben plus weerstaan, bijvoorbeeld: “zij hebben de storm weerstaan.” De eenvoudige verleden tijd, weers ton en zijn vormen, wordt nog steeds aangetroffen in narratives of formele schrijfstukken: “de stad weers tond de belegering.” De vervoeging omvat onder meer ik stond/weerstond, jij stond/weerstond, wij/weerstonden, jullie/weerstonden, zij/weerstonden, waarbij de meervoudige enkelvoudige vorm weers ton/de meningsconventies volgt.

Gebruik en betekenis: weerstaan wordt toegepast wanneer iemand, een groep, een object of een entiteit succesvol weerstand biedt aan iets krachtigs of drukkends, zoals een storm, een druk, verleiding, of vijandelijke aanval. Het kan verwijzen naar fysieke, mentale of institutionele weerstand. Het woord heeft een neutrale tot formele toon en komt naast synoniemen als verzetten en trotseren.

Samenvatting: weers ton den markeert een voltooide weerstand tegen een bedreiging, vaak gebruikt in historische beschrijvingen of literaire verhandelingen. De voltooide vorm met hebben blijft gangbaar in dagelijks taalgebruik, terwijl de enkelvoudige verleden tijd in geschreven of narratieve contexten vaker opduikt.