weersradars

Weersradars zijn radarinstallaties die neerslag en andere weersverschijnselen detecteren en in kaart brengen. Ze vormen een essentieel onderdeel van moderne weersvoorspelling en monitoring, en worden ingezet door meteorologische diensten, luchtvaartautoriteiten en soms ook regionale hulpdiensten.

Werking en technologie: Een weersradar zendt korte elektromagnetische pulsen uit en registreert de teruggekaatste signalen van vochtige deeltjes zoals druppels, sneeuw en hagel in de atmosfeer. Uit de reflectiviteit van het teruggekaatste signaal kan de neerslagintensiteit worden afgeleid. Veel systemen registreren ook de Doppler-shift van het signaal, waarmee bewegingen van neerslagdeeltjes en daardoor stormactiviteiten kunnen worden gevolgd. Moderne weersradars maken vaak gebruik van dual-polarisatie, waarmee zowel horizontale als verticale deeltjeskenmerken worden gemeten, wat helpt bij het onderscheiden van neerslagtypes en sneeuw of hagel beter kan worden geïdentificeerd. Typische frequentiebanden zijn onder meer S-band, met lange reikwijdte en minder attenuatie, en X-band of C-band voor hogere resolutie of relevantere lokale waarnemingen.

Toepassingen en data: De belangrijkste producten zijn kaarten van neerslagreflectiviteit, schattingen van regenintensiteit en stormdetectie. Daarnaast leveren weersradars real-time beelden en trends die worden gebruikt voor waarschuwingen, weerverwachtingen, verkeers- en luchthaventaangelegenheden en hydrologische analyses. Netwerken van weersradars vormen vaak nationale of regionale systemen die data centraliseren en integreren met andere observaties.

Beperkingen en geschiedenis: De kwaliteit van waarnemingen kan worden beïnvloed door afstand, topografie, atmosfeer en verzwakking van het signaal. Dual-polarisatie en Doppler-technologie hebben de interpretatie aanzienlijk verbeterd. Weersradars zijn ontwikkeld sinds de tweede helft van de twintigste eeuw en zijn inmiddels wereldwijd een kerninstrument van meteorologie.