waterlichamenoppervlaktewater

Waterlichamenoppervlaktewater is een verzamelterm voor alle waterlichamen die op het oppervlak van het land voorkomen en openstaan voor de atmosfeer. Tot deze waterlichamen behoren rivieren en beken, meren en plassen, reservoirs en andere kunstmatige open wateroppervlakken, en wetlandgebieden die regelmatig met oppervlaktewater in verbinding staan. Het begrip sluit grondwater en vocht in de bodem uit.

De waterlichamen kunnen natuurlijk van oorsprong zijn of kunstmatig ontstaan. Ze worden onderverdeeld naar stroming: rivieren en beken zijn stromend water, meren en plassen zijn stilstaand water. Ook onderscheidt men permanente waterlichamen en seizoensmatige of tijdelijke oppervlakken. Kenmerkend zijn variatie in omvang, diepte en waterverversingstijd.

Oppervlaktewater levert belangrijke ecologische en maatschappelijke functies, zoals habitat voor aquatische organismen, drinkwaterbronnen, recreatieve mogelijkheden en bijdrage aan afvoer en overstromingsbescherming. Het wordt beïnvloed door weersomstandigheden, landgebruik en verontreiniging en is vatbaar voor eutrofiëring, sedimentatie, invasieve soorten en klimaatverandering. Beheer richt zich op het behouden of herstellen van een evenwichtige toestand en veilige watervoorziening.

Beheer en regelgeving: In de Europese Unie vallen oppervlaktewaterlichamen onder de Water Framework Directive (Richtlijn Water). Doel is voor alle waterlichamen een goede ecologische en chemische toestand te bereiken en te behouden. In Nederland regelen waterschappen en Rijkswaterstaat het beheer van veel oppervlaktewateren, met monitoring, normen en maatregelen tegen verontreiniging en overstromingsrisico's. Regelmatige evaluatie, kaartpresentatie en modellering ondersteunen beleidsvorming en rapportage.