waarderingsgrondslagen

Waarderingsgrondslagen zijn de principes die bepalen hoe activa, passiva, inkomsten en uitgaven in een financiële jaarrekening worden gewaardeerd en verantwoord. Ze vormen de basis voor recognition, meting en presentatie van de posten in de balans en resultatenrekening.

De belangrijkste waarderingsgrondslagen zijn historische kostprijs, reële waarde (fair value), netto realiseerbare waarde en contante waarde. Historische kostprijs bepaalt activa en passiva op basis van de aanschaf- of vervaardigingskosten, verminderd met afschrijving en eventuele impairment. Reële waarde verwijst naar de prijs die bij een transacties tussen onafhankelijke partijen vastgesteld kan worden; dit is vooral van toepassing op financiële instrumenten en, in sommige gevallen, op onroerend goed of intangibles. Netto realiseerbare waarde is de opbrengstwaarde minus verkoop- en afrondingskosten en wordt vaak toegepast bij voorraden en debiteuren. Contante waarde houdt in dat toekomstige kasstromen worden teruggebracht tot hun huidige waarde met behulp van een disconteringsvoet, en wordt gebruikt bij langlopende verplichtingen en activa.

De toepassing verschilt per stelsel en situatie. IFRS werkt met waardering op basis van reële waarde voor bepaalde activa en passiva (waaronder IFRS 13 voor waarderingen) en gebruikt present value bij langlopende instrumenten; historisch kost blijft voor veel activa en passiva de basis. In de Nederlandse praktijk komen waarderingen volgens RJ/GAAP voorbij, met expliciete impairmenttoetsen en toelichtingen over de toegepaste normen.

Het doel van de waarderingsgrondslagen is consistente, relevante en betrouwbare informatie bieden zodat gebruikers van de jaarrekening de financiële positie en prestaties kunnen beoordelen. De gekozen grondslagen moeten duidelijk worden toegelicht in de toelichting en consistent worden toegepast.