vulmiddelen

Vulmiddelen, in de materiaalkunde ook wel fillers genoemd, zijn materialen die aan een basismateriaal worden toegevoegd om ruimte op te vullen en om de eigenschappen van het eindproduct te beïnvloeden. Ze dienen vaak om kosten te drukken, de verwerking te verbeteren en de mechanische, thermische of visuele eigenschappen te wijzigen.

Typen vulmiddelen zijn onder andere minerale fillers zoals calciumcarbonaat, silica en talc; organische of gerecyclede vulmiddelen zoals cellulose of houtvezels; en synthetische fillers zoals glas- of koolstofdeeltjes. De grootte, vorm en oppervlaktebehandeling van de deeltjes bepalen hoe het vulmiddel met de matrix interageert en welke eigenschappen worden beinvloed.

Toepassingen vinden plaats in diverse sectoren, waaronder kunststof- en rubberproducten, coatings en verven, bouwmaterialen zoals beton en mortels, papier en keramiek, en cosmetica. Voor veel toepassingen wordt een oppervlaktebehandeling toegepast (bijv. silaanbinding) om de hechting tussen filler en matrix te verbeteren en de prestaties te optimaliseren.

Voordelen van vulmiddelen omvatten kostenreductie, vergroting van het vulvolume, en verbetering van eigenschappen zoals stijfheid, treksterkte, slijtvastheid, of optische en elektrische eigenschappen. Nadelen kunnen een toename van de viscositeit van de precursor vormen, scheiding of agglomeratie bij hoge vulbelasting, en een mogelijk verlies aan mechanische integriteit als de interactie tussen filler en matrix niet goed is.

Veiligheid en milieu: de verwerking van vulmiddelen kan stofvorming veroorzaken en gezondheidsrisico’s met zich meebrengen, afhankelijk van de aard van het materiaal. Het is gebruikelijk om stofbeheersing en naleving van relevante regelgeving te waarborgen, evenals milieuvriendelijke en duurzame keuzes waar mogelijk.