basismateriaal

Basismateriaal is het hoofdonderdeel waaruit een product is opgebouwd. Het bepaalt de belangrijkste eigenschappen, zoals sterkte, stijfheid, gewicht, warmtegeleiding en chemische bestendigheid. Het kan fungeren als substraat, als matrix in een composiet of als kern- of basismateriaal in een samengestelde structuur.

In coatings en oppervlakken verwijst basismateriaal naar de laag waarop coatings zich hechten en die de basis-eigenschappen levert. In vezelversterkte composities is het basismateriaal vaak de matrix (bijv. epoxy of polymeer) die de vezels bindt; in metalen constructies is het het hoofdmetaal of de legering.

Bij de selectie spelen factoren mee zoals gewenste mechanische eigenschappen (sterkte, taaiheid), temperatuurbereik, corrosie- en slijtvastheid, bewerkelijkheid, kosten en beschikbaarheid, compatibiliteit met lijmen of slijtlagen, en levensduur en recycling. Ook milieu-impact en recyclingmogelijkheden kunnen een rol spelen.

Veelvoorkomende basismaterialen zijn metalen (staal, aluminium, titanium), polymeren (PLA, ABS, PETG), keramische materialen (aluminiumoxide) en samengestelde systemen (carbonfiber-versterkte kunststof met epoxy als matrix). In elektronica wordt vaak gesproken van basismateriaal zoals silicium of FR4 als substraat.

Het basismateriaal kan worden gevormd door gieten, extruderen, walsen, bewerken of additieve productie. Na fabricage ondergaan basismaterialen vaak oppervlaktebehandeling, warmtebehandeling of lamineren, en kunnen ze worden bevestigd met lassen, solderen of lijmen.