solderen

Solderen is een verbindingstechniek waarbij twee metalen delen tijdelijk tegen elkaar worden geplaatst en vervolgens worden verbonden met een soldeerlegering die smelt bij lagere temperaturen dan de delen zelf. Door verhitting smelt het soldeer en vloeit het tussen de oppervlakken, waardoor een elektrische en mechanische verbinding ontstaat zodra het soldeer afkoelt en uithardt. Het proces vereist schone oppervlakken, geschikte flux en controle van de temperatuur om oxidatie te voorkomen en betrouwbaarheid te waarborgen.

Toepassingen: elektronische schakelingen en printplaten, maar ook in loodgieterswerk, sier- en metaalbewerking. Voor elektronica wordt vaak loodvrije soldeer gebruikt (Sn-Ag-Cu; SAC), terwijl in sommige toepassingen nog loodhoudend soldeer (Sn-Pb, meestal 60/40) wordt toegepast. Flux vermindert oxidatie en verbetert de vloeibaarheid; de keuze tussen rosinflux en wateroplosbare flux hangt af van schoonmaakprocedures.

Technieken: soldeerbouten, reflowovens of hot-air-stations verwarmen de joint. Een juiste combinatie van temperatuur en soldeer is cruciaal; te heet kan onderdelen beschadigen, te koud leidt tot koude verbindingen of slechte hechting. Bij elektronische verbindingen worden pootjes en oppervlakken schoon gehouden en het soldeer laat zich goed verspreiden terwijl de joint vormt. Een goede joint is glanzend en betrouwbaar; veelvoorkomende defecten zijn koude verbindingen, soldeerbruggen en tombstoning bij SMD-componenten, die vaak revisie vereisen.

Veiligheid en milieu: soldeerrook kan schadelijk zijn, vooral bij loodhoudend soldeer en bepaalde fluxen. Ventilatie en passende persoonlijke beschermingsmiddelen zijn aan te raden, evenals naleving van regelgeving zoals RoHS. Afval en resten dienen op een verantwoorde manier te worden afgevoerd en gerecycled.