voltmetrie

Voltmetrie is de meting van het elektrisch potentiaalverschil tussen twee punten in een elektrisch circuit. De grootheid wordt uitgedrukt in volt (symbool V) en is essentieel voor het karakteriseren van schakelingen, het diagnosticeren van storingen en het valideren van voedingen en sensoren. Voltmetrie kan worden toegepast op zowel gelijkstroom (DC) als wisselstroom (AC), met specifieke instrumenten die op elk domein zijn afgestemd.

Een voltmeter wordt parallel aangesloten met het te testen onderdeel. In een ideaal instrument is de ingangsimpedantie oneindig, zodat er geen stroom wordt getrokken en het circuit niet wordt verstoord. Werkelijke voltmeters hebben een eindige ingangsimpedantie, waardoor ze het circuit kunnen belasten, vooral bij hoogohmige bronnen. Het meetresultaat hangt daarom af van zowel de bron als het instrument, en correcties of het toepassen van buffering kan nodig zijn.

Voltmeters bestaan in diverse typen. Analoge voltmeters gebruiken een bewegende spoel of een bewegend ijzeren element en geven een aflezing die evenredig is met de spanning. Digitale voltmeters (DVM’s) digitaliseren de ingang met een analoog-naar-digitaal omgezet en tonen de waarde in volt. Veel instrumenten bieden een hoge ingangsimpedantie (bijvoorbeeld 1 MΩ tot 10 MΩ of hoger) en optionele true RMS-metingen voor AC-signalen. Gespecialiseerde elektrometers behandelen zeer kleine stromen en spanningen.

Toepassingen reiken van laboratoriumonderzoek en elektronica-ontwikkeling tot veldwerk. Nauwkeurigheid wordt gespecificeerd aan de hand van de ingangsimpedantie, het bereik en de kalibratiestatus. Regelmatige kalibratie tegen traceerbare standaarden waarborgt betrouwbaarheid. Bij het meten van hoge spanningen of in gevaarlijke omgevingen zijn veiligheidsmaatregelen en isolatie essentieel om zowel de operator als de apparatuur te beschermen.