volhoudendheid

Volhoudendheid, ook wel volharding of persisteren genoemd, is de eigenschap om doelgericht en met voortdurende inzet voort te zetten wat men begint, ondanks tegenslag, vermoeidheid of vertraging. Het gaat om een langdurig engagement en het vermogen om lange termijn doelen te blijven nastreven.

In praktische zin levert volhoudendheid een bijdrage aan het bereiken van complexe of langdurige doelstellingen, zoals in onderwijs, sport, onderzoek of professionele trajecten. Het onderscheidt zich van korte termijn motivatie doordat men een consistente inspanning blijft leveren zelfs als directe resultaten uitblijven.

Factoren die volhoudendheid beïnvloeden zijn onder meer intrinsieke motivatie, duidelijke doelen, zelfregulatie, feedback en sociale steun. Een realistische planning, pacing en inspraak in de voortgang bevorderen doorzettingsvermogen, terwijl overbelasting en burn-out het kunnen verminderen.

Volhouden kan worden ontwikkeld door doelgerichte training, het aangaan van geleidelijke uitdagingen, reflectie op vooruitgang en herstelmomenten in te bouwen, en het cultiveren van een groeimindset en zelfcompassie.

Een te hoge mate van volhoudendheid kan ook nadelen hebben, zoals inefficiënte inzet of vastlopen in ongunstige of niet meer haalbare doelen. In dergelijke gevallen kan bijstelling van het doel of van de tijdslijn nodig zijn om middelen en welzijn te beschermen.

Verwante termen: grit, doorzettingsvermogen en consciëntieusheid. In psychologisch onderzoekscontext wordt volhoudendheid vaak geassocieerd met deze eigenschappen en met veerkracht.