voetpaden

Voetpaden zijn paden die hoofdzakelijk bedoeld zijn voor voetgangers. Ze komen voor langs wegen, in parken en langs waterkanten en vormen daarmee een belangrijk onderdeel van de openbare ruimte. In stedelijke omgevingen is het voetpad meestal deel van de openbare weg en verbonden met kruisingen en oversteekplaatsen. In landelijke en natuurgerichte omgevingen bestaan ook aparte wandelpaden die bedoeld zijn voor recreatief voetgangersverkeer.

Ontwerp en uitvoering: Voetpaden worden doorgaans verhard met asfalt, beton of bestrating. Breedte en vorm variëren afhankelijk van locatie en verkeersdrukte; in stedelijke omgevingen liggen ze meestal tussen 1,5 en 2,5 meter breed, parken en wandelroutes kunnen breder zijn. Een vlakke, gelijkmatige ondergrond verbetert de toegankelijkheid. Voor kruisingen en verlaagde overgangen zijn traploze overgangen en, waar mogelijk, voorzien van tactiele bestrating voor visueel gehandicapten. Verlichting en drainage dragen bij aan veiligheid.

Beheer en regelgeving: Voetpaden vormen doorgaans het publieke domein en worden beheerd door gemeenten of andere overheden. Ontwerpnormen en stedelijke verordeningen stellen eisen aan breedte, verharding, verlichting, afstand tot rijbanen en toegankelijkheid. Obstakels zoals fietsen, terrassen of reclame moeten zoveel mogelijk worden weggenomen om continue doorgang te garanderen. In veel gebieden geldt dat voetpaden vrij moeten blijven van obstakels en storende begroeiing.

Gebruik en variatie: In steden dienen voetpaden vaak een combinatie van veiligheid, toegankelijkheid en aantrekkelijkheid. In natuur- en recreatiegebieden dienen ze een rustige en overzichtelijke route met duidelijke bewegwijzering. De term 'voetpad' verwijst dus zowel naar de voetroute langs wegen als naar wandelroutes in het landschap.