vluchtinstrumenten

Vluchtinstrumenten zijn de instrumenten in een vliegtuigcabine die de piloot essentiële vluchtgegevens leveren, onafhankelijk van wat er buiten te zien is. Ze gebruiken data uit het pitot-statische systeem, gyroscopen en, in moderne vliegtuigen, elektronische sensoren. Samen geven ze informatie over snelheid, hoogte, attitude en koers tijdens de vlucht.

Een veelgebruikte indeling is de standaard zes: Snelheidsmeter (Indicated Airspeed, IAS) geeft de luchtsnelheid aan; Attitude-indicator (kunstmatige horizon) toont de houding ten opzichte van de horizon; Hoogtemeter (altimeter) geeft de hoogte boven zeeniveau; Vertical speed indicator (VSI) laat de stijg- of dalingssnelheid zien; Richtingsindicator (heading indicator) geeft de koers aan; Turn coordinator of turn-and-slip-indicator toont de rotatiesnelheid en eventuele slip. Een magnetische kompas kan als reserve dienen.

Daarnaast bestaan er aanvullende instrumenten zoals de Machmeter (voor Mach-getal bij hoge snelheden) en de variometer. Moderne cockpits vervangen veel fysieke instrumenten door elektronische displays in een EFIS- of glass cockpit, met Primary Flight Display (PFD) en Multi‑Function Display (MFD), vaak gekoppeld aan autopilot en een flight director.

Het gebruik van vluchtinstrumenten vereist een continue scan en cross-check tussen de verschillende meters om fouten te detecteren en te corrigeren. Onderhoud en kalibratie zijn noodzakelijk om accurate metingen te waarborgen, waaronder periodieke controles van het pitot-statische systeem en de gyros.

Samengevat leveren vluchtinstrumenten de data die nodig zijn om een vlucht veilig en gecontroleerd te navigeren, vooral bij slecht zicht en wanneer visuele referenties ontbreken.