vloeistofdamp

Vloeistofdamp is de gasfase van een vloeistof die in evenwicht staat met de vloeistoffase bij een bepaalde temperatuur en druk. Het ontstaat doordat moleculen uit de vloeistof naar de ruimte erboven ontsnappen, waardoor er een damplaag ontstaat die zich mengt met andere gassen in de ruimte. Bij temperaturen onder het kookpunt gebeurt dit voornamelijk via verdamping aan de vloeistofoppervlakte, terwijl bij het kookpunt snel en in grotere hoeveelheden damp ontstaat doordat de dampdruk van de vloeistof de omgevingsdruk bereikt.

De belangrijkste eigenschap van vloeistofdamp is de dampdruk vp(T), de druk die de damp uitoefent in evenwicht met de vloeistof bij die temperatuur. Wanneer vp(T) gelijk is aan de externe druk, heeft de vloeistof zijn kookpunt bij die druk bereikt. In een open systeem kan de damp zich uitbreiden en afkoelen totdat condensatie optreedt, waardoor een dynamisch evenwicht ontstaat tussen verdamping en condensatie. Bij lage drukken gedraagt de damp zich vaak als een ideaal gas; bij hogere drukken worden interacties tussen moleculen belangrijker en vertonen dampen afwijkingen van het ideale gedrag.

Vloeistofdamp speelt een centrale rol in processen zoals verdamping, verdampen, distillatie, droging en droogte-definitie van luchtvochtigheid. De aanwezigheid van damp in lucht, vooral waterdamp, bepaalt de relatieve luchtvochtigheid en heeft invloed op hot-spotten, corrosie en brandveiligheid. Voor veiligheid is het cruciaal om dampen te beheren die flammable of toxisch kunnen zijn en voor controle van processen wordt vaak gebruikgemaakt van de dauwpunt-, kookpunt- en dampdrukkenmerken van het gebruikte oplosmiddel.

Zie ook: verdamping, condensatie, dauwpunt, dampdruk, hygrometrie.

---