verzenderontvanger

Een verzenderontvanger, vaak afgekort tot transceiver, is een apparaat dat zowel uitzenden als ontvangen op radiofrequenties mogelijk maakt. Het combineert de functies van een zender en een ontvanger in één behuizing en gebruikt doorgaans één antenne, al kan bij sommige systemen sprake zijn van aparte antennes voor zenden en ontvangen. Transceivers vormen de kern van veel communicatiesystemen en maken tweerichtingscommunicatie mogelijk zonder twee losse apparaten.

Een verzenderontvanger bevat doorgaans een RF-front end met versterkers, een mixer met een lokale oscillator, en een tussenfrequentie (IF), evenals een frequentiesynthesizer voor het bepalen van de gewenste operatierange. Aan de zenderszijde bevindt zich de modulatie- en vermogensketen die de draaggolf op modulatie zet en versterkt. Aan de ontvangerszijde vindt demodulatie en vaak basbandverwerking plaats. In veel ontwerpen delen zender en ontvanger een deel van de front-end, en wordt een T/R-schakelaar gebruikt om te voorkomen dat de zender de ontvanger stoort.

Transceivers komen in diverse vormen voor: analoge transceivers die werken met klassieke modulaties zoals AM en FM; digitale transceivers die met digitale modulaties werken; en software-gedefinieerde radio's (SDR) waarbij de meeste signaalverwerking in software plaatsvindt. Voorbeelden zijn portofoons, amateurradio-transceivers, mobiele en voertuigsystemen, en draadloze interfaces zoals Wi-Fi en Bluetooth.

Toepassingen omvatten onder meer amateur- en professionele radiocommunicatie, mobiele netwerken, telecommunicatie en consumententechnologie. Regulerende eisen per band gelden wereldwijd; licenties, normen voor elektromagnetische compatibiliteit en stralingsveiligheid zijn doorgaans van toepassing.

Dit geeft een beknopt beeld van wat een verzenderontvanger is en hoe hij functioneert.