Home

verbindingsfuncties

Verbindingsfuncties is een aanduiding uit de taalkunde voor de functies die verbindingsmiddelen hebben bij het tot stand brengen van samenhang tussen zinnen en zinsdelen. Ze bepalen welke relatie er bestaat tussen de delen van een tekst, bijvoorbeeld of iets wordt toegevoegd, verklaard, geplaatst in tijd, of als gevolg heeft. Verbindingsfuncties kunnen worden uitgedrukt door voegwoorden (nevenschikkende en onderschikkende), signaalwoorden en andere verbindingsuitdrukkingen.

De belangrijkste functies zijn onder meer: optelling of toevoeging (bijvoorbeeld en, ook, bovendien), tegenstelling of contrast

In praktische toepassingen helpen verbindingsfuncties schrijvers en sprekers om structuur en samenhang aan te brengen. Ze

(maar,
echter,
daarentegen),
oorzaak
of
reden
(want,
omdat),
doel
of
bedoeling
(om
te,
zodat),
tijd
of
volgorde
(toen,
wanneer,
nadat,
terwijl),
voorwaarde
(als,
indien,
tenzij)
en
gevolg
of
conclusie
(dus,
daarom,
hierdoor,
zodat).
Ook
vergelijking
(zoals,
net
zo
als)
en
concessie
(hoewel,
ondanks)
horen
tot
de
reeks
verbindingsfuncties.
Sommige
verbindingsmiddelen
drukken
meer
een
grammaticale
relatie
uit
(voegwoorden)
terwijl
anderen
vooral
een
discoursmatige
relatie
signaleren
(signaalwoorden
zoals
daarom)
of
dienen
als
tekstcohesie
in
de
hoop
op
doorlopende
logica.
verduidelijken
welke
delen
bij
elkaar
horen,
welke
reden
erachter
ligt,
en
welke
consequenties
volgen
uit
een
uitspraak.
Teksten
met
duidelijke
verbindingsfuncties
zijn
over
het
algemeen
makkelijker
te
volgen
en
beter
samenhangend,
wat
vooral
van
belang
is
bij
redactie,
lesgeven
en
taalonderzoek.