ventilatieefficiëntie

Ventilatieefficiëntie verwijst naar de mate waarin een ventilatiesysteem effectief verse lucht toevoert en vervuilde lucht afvoert met zo min mogelijk onnodig energieverlies. Het begrip omvat zowel de benodigde hoeveelheid buitenlucht als de manier waarop warmteverlies of -opname bij ventilatie beperkt wordt en hoe goed het systeem ontworpen, geïnstalleerd en afgesteld is.

Belangrijke aspecten zijn onder meer de volumestroom van ventilatie (uitgedrukt in m3/h of in air changes per hour, ACH), de netbalans tussen toevoer en afvoer, en de warmte- of koudevorming die met de ventilatie samenhangt. Slechte ventilatieefficiëntie kan ontstaan door onzorgvuldige bouwschil (luchtdichtheid), lekkages in kanalen, slecht afgestelde ventilatiesystemen en verontreinigde filters. Naarmate het systeem efficiënter werkt, vermindert het energieverbruik voor verwarming of koeling van de aangevoerde lucht.

Methoden om de ventilatieefficiëntie te beoordelen omvatten onder andere blower-door tests om luchtdichtheid van de gebouwschil te bepalen, tracer-gasmethoden en CO2-monitoring om de feitelijke ventilatiecapaciteit vast te stellen, en het testen van warmte-terugwinning bij HRV- of ERV-systemen. Ook is het belangrijk om systemen te balanceren en te onderhouden, met aandacht voor filters en ventilatiekanalen.

Duide toepassingen zijn onder meer natural en mechanical ventilation, waarbij bij mechanische systemen met warmte-terugwinning de energiehuishouding aanzienlijk kan verbeteren. Praktische verbetering van ventilatieefficiëntie vereist een combinatie van goed ontwerp, correcte installatie, regelmatige afstelling en onderhoud, en naleving van relevante normen en bouwvoorschriften.