vegetatiehoogteverdeling

Vegetatiehoogteverdeling is de statistische verdeling van de hoogtes van vegetatie binnen een bepaald gebied. Ze geeft de verticale structuur van een plantengemeenschap weer, van de bodem tot de top van het gewas, en vormt een maat voor ruimtelijke heterogeniteit en habitatcomplexiteit. Een grotere variatie in hoogte duidt op meerdere plafonds of lagen, zoals onder- en kroonlagen in bossen of grieten en pollige lagen in graslanden.

Meetmogelijkheden en data. De hoogteverdeling wordt vaak afgeleid uit veldmetingen (hoogte van individuen of kraaglagen, gebruik van hoogteklassen) en uit remote sensing-methoden zoals LiDAR, fotogrammetrie met drones of satellietbeelden. Deze data worden samengebracht tot hoogteklassen of tot continue hoogtegroottes, waarna statistische samenvattingen worden berekend.

Representatie en statistische kenmerken. De hoogteverdeling kan worden weergegeven als histogram, cumulatieve verdelingsfunctie of via percentiels (bijv. h5, h50, h95). Belangrijke statistieken zijn gemiddelde hoogte, mediane hoogte, standaarddeviatie en coëfficiënt van variantie. Ook skewness en kurtosis leveren informatie op over de asymmetrie en de scherpte van de verdeling. Voor bos- of struikgewasanalyses worden vaak verticale lagen onderscheiden en gerelateerde metriek zoals de hoogteklasse-samenstelling.

Toepassingen en betekenis. De hoogteverdeling is een sleutelkenmerk voor bosbeheer, koolstofopslag en biomassa-schattingen, lichtregimering en fotosynthese, erosiebestrijding en waterhuishouding, en habitatkwaliteit voor soorten. Ze wordt gebruikt in ecologische modellering, landschapsanalyse en monitoring van veranderingen door groei, herbebossing, stormschade of branden. Objectieve vergelijking over tijd of tussen gebieden vereist gestandaardiseerde meet- en verwerkingsmethoden.