erosiebestrijding

Erosiebestrijding is het geheel van maatregelen die erop gericht zijn bodemerosie te voorkomen of te beperken en zo de kwaliteit en de productie van land, water en ecosystemen te beschermen. Het begrip wordt in Nederland vooral gebruikt binnen landbouw, waterbeheer en ruimtelijke ordening.

Bodemerosie ontstaat door water en wind en wordt versneld door factoren als een onbeschermde bodem, steile hellingen, intensieve neerslag, droogte en slecht landgebruik. De gevolgen variëren van verlies van vruchtbare toplaag en bodemdegradatie tot sedimentatie in rivieren en afnemende waterkwaliteit.

Maatregelen voor preventie omvatten gewasdekking en bodembedekking gedurende het jaar (groene bemesting en dekgewassen), het behoud van stroken langs waterlopen en het toepassen van mulch of strooisel. Op hellingen wordt contourgewijze landbouw toegepast, met terrassen of andere vormen van landschapsinrichting die de afvoer verminderen.

Structurele maatregelen omvatten terrassen en contourdijken, keermuren, dammen en stuwen, greppels en watergangen voor gecontroleerde afvoer, evenals gabionen of stenen dammen op kritieke locaties. Voor winderosie zijn windbrekers, hagen, bos- en struikstroken en andere vormen van vegetatieve blokkering effectief.

Beheer en monitoring worden ingezet via erosie- en sedimentregistratie, risicokaarten en veldmetingen. Uitvoering gebeurt door samenwerking tussen boeren, waterschappen, gemeenten en aannemers. Beleid gericht op geïntegreerde bodembescherming ondersteunt land- en waterbeheer, ruimtelijke ordening en natuurbeleid.