tussentoestanden
De term tussentoestanden verwijst naar toestanden die bestaan tussen een begin- en een eindtoestand in een proces of systeem. Het gaat om overgangstoestanden die tijdelijk en vaak onstabiel zijn, terwijl het systeem evolueert van de ene situatie naar de andere. Tussentoestanden zijn doorgaans niet de eindpunten van interesse, maar geven inzicht in de dynamiek en de mechanismen die leiden tot de uiteindelijke toestand.
De uitdrukking is opgebouwd uit tussent en toestand; in de praktijk wordt ook gesproken van tussenstadia of
Toepassingsgebieden: In de natuurwetenschappen worden tussentoestanden gezien bij chemische reacties (tussenproducten), bij faseovergangen en bij relaxatieprocessen.
Modellering en analyse: Tussentoestanden worden vaak gemodelleerd met toestandendiagrammen, dynamische systemen of stochastische modellen zoals Markov-ketens.