Home

transmissieroutes

Transmissieroutes, in de volksgezondheid en geneeskunde, verwijzen naar de verschillende paden waardoor ziekteverwekkers van een besmette bron naar een nieuwe gastheer kunnen verspreiden. Ze vormen fundamentele factoren in ziekteoverdracht en vormen een centraal aandachtspunt bij preventie en bestrijding van infectieziekten.

De belangrijkste categorieën omvatten direct contact (lichamelijk contact met een besmette persoon), indirect contact via besmette

Andere transmitteroutes betreffen vectorgebaseerde transmissie via levende voorwerpen zoals muggen, teken en luizen; fecaal-oraal transport via

Infectiepreventie richt zich op het verkleinen van de risico’s per route: handhygiëne, isolatie en ventilatie, voedselveiligheid

voorwerpen
of
oppervlakken
(fomieten),
druppelinfectie
via
hoesten
of
niezen
op
korte
afstand,
en
airborne
verspreiding
via
fijnere
aerosolen
die
langer
in
de
lucht
kunnen
blijven.
Druppelinfectie
is
doorgaans
gericht
op
nabijheid,
terwijl
luchtdispositie
aerosolen
afstanden
en
omstandigheden
zoals
ventilatie
bepalen.
besmet
voedsel
of
water;
seksuele
transmissie
via
lichaamsvloeistoffen;
verticale
transmissie
van
moeder
op
kind;
en
iatrogene
transmissie
door
medische
procedures
of
transfusies.
en
drinkwaterkwaliteit,
veilige
seks,
vaccinatieprogramma’s
en
vectorcontrole.
Begrip
van
transmissieroutes
stelt
gezondheidsprofessionals
in
staat
gerichte
maatregelen
te
nemen
en
uitbraken
effectief
te
beheersen.