topinkomensregelgeving

Topinkomensregelgeving is een term die in het Nederlands taalgebied wordt gebruikt voor overheidsmaatregelen die gericht zijn op inkomens boven een bepaald niveau. Het doel van deze regelgeving is doorgaans om de bijdrage van hoge inkomens aan de staat te vergroten en ongelijkheid aan te pakken, terwijl fiscale prikkels voor werk en investeringen zoveel mogelijk behouden blijven.

Instrumenten die onder topinkomensregelgeving vallen, omvatten onder meer: progressieve inkomstenbelasting met hoge marginale tarieven, eventuele aanvullende heffingen op topinkomens, en regels die inkomsten uit vermogen anders belasten. Daarnaast worden maatregelen toegepast om fiscale ontwijking tegen te gaan, zoals general anti-avoidance rules (GAAR), beperkingen op aftrekbare kosten en andere anti-ontwijkingsregels. In sommige jurisdicties bestaat ook vermogensbelasting of specifieke heffingen op topinkomens. Verder kunnen regels omtrent beloning van topfunctionarissen en openbaarmaking van inkomens bij grote bedrijven deel uitmaken van de regelgeving.

De wijze van toepassing en de intensiteit van topinkomensregelgeving verschillen per land en periode. Sommige rechtsgebieden kiezen voor hogere tarieven en strengere ontwijkingsmaatregelen, terwijl anderen meer inzetten op beperkingen op aftrekposten of op transparantie bij beloningsverhoudingen. De effecten en de economische beoordelingen van deze regelgeving blijven onderwerp van debat; voorstanders wijzen op een herverdeling van inkomsten en financiering van publieke voorzieningen, terwijl critici zorgen hebben over mogelijke verstoringen van prikkels voor innovatie, vestiging van kapitaal of banen.

Zie ook: progressieve belasting, vermogensbelasting, beloningsverslaggeving.