toetsingsprotocol

Een toetsingsprotocol is een formeel vastgelegde set regels en werkwijzen die gebruikt wordt om een voorstel, project, verslag of ander onderwerp te beoordelen. Het beschrijft welke criteria gelden, welke gegevens en bronnen worden geraadpleegd, welke methoden worden toegepast en welke besluitregels gelden bij de evaluatie. Daarnaast specificeert het protocol wie welke rollen vervult, hoe de beoordeling wordt gedocumenteerd en hoe resultaten worden gerapporteerd en herzien.

Doel is om consistentie, transparantie en verantwoording te waarborgen en om de beoordelingsresultaten reproduceerbaar te maken. Een toetsingsprotocol kan ook normen en procedures bevatten omtrent privacy, betrouwbaarheid van gegevens, en hoe om te gaan met onzekerheden of tegenstrijdige bevindingen. Veel voorkomende onderdelen zijn: de evaluatiecriteria of scoreclassificaties; de gekozen meetmethoden en bronnen; de procedure voor gegevensverzameling en validatie; de toewijzing van beoordelaars; tijdslijnen; en de vereisten voor verslaglegging en communicatie van bevindingen.

Toepassingsgebieden variëren van overheidsbeleid en aanbestedingen tot academisch onderzoek, kwaliteitszorg in de zorg en compliance binnen bedrijven. In een evaluatierapport levert het toetsingsprotocol een kader waartegen de resultaten worden beoordeeld en gemotiveerd. Het ontwerp van een toetsingsprotocol vereist betrokkenheid van stakeholders en periodieke herziening om relevant en proportioneel te blijven.

Voordelen zijn onder meer eenduidigheid, vergelijkbaarheid en transparantie; nadelen kunnen rigiditeit en onderhoudsdruk zijn. Een goed beheerd toetsingsprotocol ondersteunt auditability en legitieme besluitvorming.